Bir şeyler almak, gereksiz şeyleri saklamak, biriktirmek ciddi bir enerji gerektirir.
Bir yerlere doldurursunuz eşyaları. Valizlere, çantalara, garajlara, tavan aralarına vs vs.
Arada sırada olur da aklınıza gelirse bakar ve büyük ihtimal şöyle dersiniz: “Aaaa, benim buyum da mı vardı? Neyse dursun, bir gün belki gerekir.”
Bu ve buna benzer monologlarla eşyalar, gereksiz şeyler biriktikçe birikir, çoğaldıkça çoğalır ve hiçbir işe yaramadan, yüzlerine bile bakılmadan, kimsenin olmadan, bir yerlere tıkılmış, atılmış, kapatılmış olarak yaşamlarını sürdürmeye devam ederler…
Korkunç bir şey aslında düşünürseniz… Gereksiz bir yığılma, yer kaplama, bir işe yaramayan şeyler ve işin en kötüsü de, biriken negatif enerji…
Aslında daha da kötüsü var. Sakladığınız, biriktirdiğiniz tüm gereksiz şeylerden kurtulmak için gene enerji harcayacaksınız. İnanın bir şey biriktirmek ve sonra ondan kurtulmaya çalışmak müthiş enerji ve zaman kaybı.
Bu enerjinizi ve zamanı bambaşka şeylere harcayabilirsiniz aslında.
Buna benzer durumları hepimiz bir şekilde yaşıyoruz, o nedenle yol yakınken dönmekte fayda vardır diyelim ve benim son günlerde yaşadığım şeylere bir bakalım…
Bu sene bahar bir türlü gelmek bilmedi, havalar hep soğuktu, kışlıkları bile kaldırmasak mı diye düşündürttü insana İstanbul en azından. Bahar mevsimi için hazırladığımız kapsül gardroplardan sonbaharlıkları ve bazı kışlıkları kaldırmadık bu nedenle.
Sonuçta yaz öyle bir geldi ki, şimdi de yanıyoruz.
Benim sıcaklarla pek aram yoktur. Soğuk severim ve pek de üşümem. O yüzden kışlıklarım aşırı kalın değildir.
Yazlık kapsül gardırobumu hazırlarken sonbahar ve kışlık eşyalarımı “aman şimdi bunlarla uğraşamam, kaldırayım, sonbahar için kapsül gardrop hazırlama dönemi gelince bakarım” diyerek neyim var neyim yoksa gardropların üzerindeki valizlere koyup kaldırmıştım.
Son birkaç gündür aklım o valizlerdeydi. Şöyle düşünüyordum:
“Bir şeyi neden kaldırırsın? Gözden uzak olsun, gözüne gözükmesin diye. Peki o halde neden var ki o şey?”
Tabii bazı şeyler bir yerlere kaldırılır ama fazla mala ne gerek var ki? Kaldır bir yere belki bir gün lazım olur… Olmuyor, asla lazım olmuyor. Olursa da alırsın, ya da bir yolunu bulursun. Zaten “ya gerektiği zaman alamazsam” diyerek alamamanın zeminini hazırlamıyor musun? Çağırmayın negatifi işte… Ne gerek var? İki tencere setine ne gerek var? Restoran mı işletiyorsunuz? Sekiz yatak örtüsüne, çarşafa (misal) vs ne gerek var? Otel mi işletiyorsunuz?
Bir durun ve düşünün, neyi ne kadar ve ne zaman kullanıyorsunuz? Bir gün kullanırım dediğiniz hangi şeyi gerçekten çıkarıp kullandınız?
Tamam her şey gözünüzün önünde olamaz, zaten ortalıkta fazla şey olmaması daha iyi minimalist yaşam için ama dolapları da kullanılmayan şeylerle tıka basa doldurmayın.
Zamanı gelince ve gerekirse alırsınız da, kullanırsınız da. Bazı şeylerin zamanı ise hiç gelmez. Oysa ki, hepsini de o kadar severek almıştınız… Değil mi?
Bazı şeylerle vedalaşmanın zamanıdır bu tür düşünceler kafamızda dolaşmaya başladığında…
Ben tavan arası, garaj, valiz içi ve kutulara pek inanmıyorum artık. Gereksiz bir fazlalık…
Mesleğim gereği (rehberlik ve yazarlık) ciddi anlamda belge biriktirmiş olduğum için yeterince sıkıntı çekmişliğim ve rahatsız olmuşluğum vardır.
Benim evrak arşivi sistemime “yatay arşiv” deniyormuş. Çok sevdiğim bir akademisyen dostum kutularımı görünce “yazar arşivi” demiş ve gülümsemişti.
Ama ben mutsuzum bundan. Gerekli gereksiz belgeler, evraklar, her şey bir yerlerde ve okunuyor mu? Kimi evet, kimi hayır. Ne işleri var orada? Oku at… Hatta geçen gün çok sevdiğim bir başka dostum “Senin hala evindeki onca kitaba ihtiyacın var mı?” diye sorunca oturup düşündüm, hem de kara kara.
Arzum her şeyi minimale indirmek ama nasıl?
Bu ayrı bir mevzu, burası kapsül gardrop için ayrılmış yer, o nedenle gardıroba dönelim.
Belgeleri scan ederken birden bire “ben şu valizleri boşaltıp bir bakayım, yazlık kapsül gardrop da henüz bir aylık ama neyi kullandım, neyi kullanmadım kontrol edeyim” diye düşünüp gecenin bir yarısı bütün valiz içleri ve gardrobum boşaltılıverdi.
Benim iki küçük gardrobum var. Birinde günlük kıyafetlerim (altlar, üstler, elbiseler) ve gece kıyafetlerim var, diğerinde ise dış giyim, ev kıyafetleri ve ayakkabılar duruyor. Ayrıca çantalar da bu gardropta.
Şifoniyerimde de aksesuarlar, yatak kıyafetleri, iç çamaşırları, spor kıyafetleri vs duruyor.
Her şeyi tek tek elden geçirdim…
Kapsül gardrobun amacı yeni eşyalar almak değil, olanı ortaya çıkarmak, kaliteli şeyleri, senin tarzın olanı bulmak ve bunları kullanmak, kombine etmek, işe yaratmak. Bu arada mutlu olmak, kendini iyi hissetmek ve zaman kayıplarını minimuma indirip başka şeylere daha fazla zaman ayırmak.
Valizlerden çıkan ve sonbahar kış için olan şeyleri gardroptakilerle birlikte önüme koyup baktım. Ben yıllardır zaten kapsül gardroba uygun bazı adımlar hep atmışım ama tam uygulamamışım. Yani örneğin kaliteli bir şeyi senelerce defalarca ve pek çok farklı şeyle kombine ederek giymişim. Ama bunların bazıları hala ilk günkü gibi sapasağlam dururken bazıları bitmiş. İşte biteni at ya da ver ve yerine gerekiyorsa bir şey al. Ama kullanabileceklerini kullan. Kural bu!
Hangilerini giyerim, hangilerini giymem diye düşünürken aklıma son bir aydır aslında epey kıyafet verdiğim geldi. Verecek ne kalmıştı ki?
Sizce? Sıkı durun…
Bu sabah bizim sitede belediyenin kedi ve köpekler için koyduğu mama ve su otomatının yanında duran yine belediyeye ait eski/kullanılmış giysi/ayakkabı/tekstil kumbarasına attığım parça sayısı tam tamına 41!
Şu anda valizlerimin içi boş. Bütün kıyafetlerim gardropta. Yani anlayacağınız ben sezonluk değil yıllık gardrop yaptım ve yeniden gözden geçirdiğimde ulaştığım rakamın çok daha altına ineceğime eminim.
Bu konuya (yıllık kapsül gardrop) başka bir yazımda değineceğim. Bu yazının amacı başka. Şu şehrin her köşesinde bulunabilecek giysi/ayakkabı/tekstil kumbaraları.
Eski de olsa kullanılabilecek haldeki eşyalarınızı çöpe atmayın. Verecek birisi yoksa en iyi çözüm belediyelerin her köşeye koyduğu bu kumbaralar. Harika bir hizmet...
Kendinizi inanılmaz hafiflemiş hissetmenizin yanı sıra müthiş de mutlu oluyorsunuz, çünkü biliyorsunuz ki, sizi bir zamanlar mutlu eden şeyler yakında belki bir başkasını da mutlu edecek...
